15 januari 2020

Oeps, ik ben al weer ruim een half jaar.
Ik heb veel geleerd. Bijvoorbeeld dat mensen heel leuk zijn. Vooral als ze met een hoog stemmetje,
open armen en vooruitgestoken handen op je afkomen en roepen:
 "Ha waar issie dan mijn Jimmyjimmy. Kom dan jongen." Nou dat zal ik ze dan
wel even laten zien. Ik spring ze  met mijn 15 kg desnoods in de armen. Helaas, wanneer ik dan nog
modder aan mijn poten heb of mijn scherpe nagels hun panties en broeken openscheuren
heb ik het ineens gedaan. Hoewel vrouwtje dit gedrag niet vertoont, heeft zij toch al heel wat
krassen en schrammen opgelopen, maar dat komt omdat ik gek op haar ben.
Soms loopt ze dagen in het verband.
 Baasje doet zijn best mij dit af te leren en dat lukt 100% bij hem
 maar verder blijft het vechten tegen de bierkaai.
 Ook andere honden vind ik geweldig.
Enkele dagen in de week is het echt feest en komen mijn neefjes Pep en/of Zeb bij me langs.
 Soms blijven ze zelfs slapen. Ze zijn wel heel klein, maar wel een stuk ouder.
En dat laten ze ook merken. Ze denken nog dat ze
de baas kunnen spelen. Ze mogen veel meer dan ik. Op de bank, op bed, op schoot enzovoort.
 Maar wacht maar af wie hier straks de baas is.

Het is december en overal zijn ze aan het knallen.
Nu maakt mij dat niet uit maar met name Zeb is er erg bang voor.
Mijn baasje gaat  ons  echter op het ergste, oudjaarsdag en nacht, voorbereiden.
 Dat doet hij met het navolgende:

Wel even geluid op 10!

vuurwerk

druk op start
Nou kan mij die knallerij helemaal niks schelen.
Ik  loop 's avonds stoer tussen het rapalje dat links en rechts
rotjes om ons heen gooit. Mij krijgen ze niet gek.
Echter,  op oudjaarsdag gaan de boeren van het dorp carbid schieten.
Een traditie zeggen ze. Jaja, vroeger misschien in melkbussen een paar uurtjes,
 maar nu in grote giertanks  en de hele dag en nacht maar door.
Wat een lol!
Wat een knallen!  Zelfs ik schrik. De ruiten trillen, kopjes en glazen dansen van tafel
 en de laptop van baasje stuitert van het bureau.
Ik hoor hem roepen: "asocialen!!". Nou, dat zegt wat, want zo is hij anders nooit.

Gelukkig, alles gaat voorbij. En op een paar infantiele lamzakken na,
die ook de volgende dag nog wat moeten knallen, gaan we het
nieuwe jaar in.


hondenpoot
 tot volgende week
 Jim